The Way the Crow Flies ~ Ann-Marie MacDonald

(week geleden)
I'm about 100 pages into The Way the Crow Flies (Ann-Marie MacDonald -
Canadian, her other huge hit years ago was Fall On Your Knees, to
which I was lukewarmishly indifferent.) After an initial irritation
with her sheer wordiness (she certainly never uses one simple word
where 10 long ones can do the job instead) and the Stepford Wives
character of all the Air Force homemaker cookie baking types I must
admit that the story has seduced me and I can hardly wait to get back
to it. It's rare these days that I am so enthusiastic about a /story/,
that I get that childish longing to return to it at every available
minute. In fact... what am I doing in here...?

(2 dagen geleden)
More than half way through this book [The Way the Crow Flies -
Ann-Marie MacDonald] now and Gripping is the word!! I can't remember
when I found a story so unbearably (almost literally!) thrilling. The
story opens with a page where a crow's eye view of a murder scene is
described. Throughout the book are interspersed more of these one page
interludes and more and more details are revealed. When I see one of
these coming up I can almost hardly bear to read it because I'm so
afraid of what I'm going to find out. Not in a blood-and-gory way but
more... the reader slowly knows more and more about the people
involved. The identity of the victim is not revealed immediately.
Hmmm, I'm not 'selling' this very well am I? I don't usually read all
that many thrillers (though a good Daniel Hecht is not to be sneezed
at ;-) And many would say that this book is much 'more' than 'just' a
thriller. I would just like to say that it's vEry well-constructed,
and though plot driven, the characters are nevertheless excellently
drawn. It's one of these rare books that I don't really want to hurry
to finish whilst simultaneously bursting with curiosity to finally
know (20 years later...) whoreellydunnit. Anyone else read it?

Ok, en nu is die uit. Tja, zoals meestal met een boek dat je opslokt
is de ontknoping een teleurstelling, maar dit is ook natuurlijk
gedeeltelijk omdat je een soort verdriet heb dat het uit is. In de
extra's achterin het boek (je kent het wel, van die vreselijke
promotionele dingen, interviews met de schrijfster, dat soort werk -
gelukkig waren er net niet van die 'Reader's Group Questions', die
zijn altijd _heel_ erg) ontdekte ik dat - oh, wacht even, misschien
moet dit dan toch onder een verklapper, want ik wist het ook niet
tijdens het lezen en misschien zijn er meer mensen die het niet
(willen) weten. Dus die verklapper komt straks nog.

Eerst nog een paar andere dingen. Ach nee, dit is eigenlijk alleen
interessant voor grrls die het boek al kennen. Nou ja, vooruit dan
maar. Ik had als kind een Bugs Bunny met wortel en vouwbare oren en
een touwtje dat je kon trekken en toen zei hij allerlei Bugs Bunny
dingen. Hij was mijn allerfavorietste ding. Ik had ook nog een
zilveren charm bracelet die ik een milde hekel aan had. En die kwamen
allebei van mijn tante in Canada... Ik wAs vaak gewoon Madeleine als
kind! Eng herkenbaar allemaal.

Ik gooi er nog een paar citaten erbij:
---------
'Freedom fighters' or 'terrorists' depending on who had last sold them arms.
----
She has yet to translate the bold text and pictures of her child's
story into the fine print of adulthood.
----
devours the food with a serie of contented asthmatic grunts. More
porcine than canine. [...] the dog tilts her massive head attentively,
ears cocked, forehead wrinkled, panting. 'You're part alligater,
aren't you?'
(Alweer eng herkenbaar - ze beschrijft hier mijn kerstlogeerhond van
vorig jaar! ;-)

Al in al, is dit boek zeker een sterke aanrader voor de thriller grrls.
Maar sorry Hanneke, van mij krijgt ze echt geen Nobel prijs
hiervoor... ;-o (Hoe knap/lekker/spannend, en jawel, ook nog goed
geschreven het ook was.)

elma
die nog wat verteld onder een


v
e
r
k
l
a
p
p
e
r







het boek is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Ik ben blij dat ik
dit niet wist van te voren. Niet dat ik in princiepe daar wat tegen
heb maar in dit geval was ik zo vol bewondering voor het verhaal dat
ik blij ben dat ik niet bezig was tijdens het lezen met uitvogelen
welke gedeeltes dicht bij de 'waarheid' waren en welke niet. En ach,
ze heeft het verhaal niet 'zomaar' gebruikt. En ze vlecht alle Cold
War intrigue er tussen door op een erg knappe manier. Ze 'gebruikt'
de kale botten van het oorspronkelijke moord verhaal op een
intrigerend manier.