een andere boekgrrl schreef:
> Het boek over de liefde die over is heb ik uiteindelijk toch maar
> uitgelezen na het halverwege, moe van het gejammer en verongelijkt gezeur, > terzijde gelegd te hebben.
en ik antwoordde:
Ik reed gisteravond naar huis vanaf mijn (kind en)hondenoppas adres waar ik gezellig op de bank samen met 2 enorm verwende greyhounds aardig gevorderd was in Over, de Liefde. Ik dacht ineens, 'Ach, heb ik nou dat boek daar gelaten?'. En ipv irritatie voelde ik iets dat heel erg op opluchting leek! Of in ieder geval meer: 'Nou ja, geeft niets. Ik hoef het niet zo nodig uit te lezen eigenlijk...' Thuis gekomen ontdekte ik dat ik het boek toch in mijn tas had gestopt. Dusss, ik lees het wel uit. Geloof ik. (Goh, niet zo enthusiast zeg!) Ik vind het meer een rommelig mengelmoes van losse schrijfsels dan een roman, laat staan eentje dat blijkbaar een literaire prijs waard is. De ene moment drentelt ze door over haar kroegleven, grachtengordel geroddel alom. Dan begint ze ineens met vakantie
herinneringen oprakelen uit haar kindertijd. (Autopech in het buitenland - er bestaat toch niets saaiers! Waarom moet dat zonodig uitgebreid verteld worden?) En dan, de ultieme burgerlijkheid - zorg over een vlek in het parket... Gooi maar een tapijtje overheen en val me niet lastig met je huiselijke beslommeringen mens! En zo zie het maar weer - ze werd gelijk voor gestraft - want direct na het bezoek aan het parketvloerspecialist reed een cementwagon haar bijna dood! (Is dit een verklapper? achwelnee, er is geen moment spanning in het boek, er valt eigenlijk niets te verklappen.)
---
Paar dagen later. Het is uit. De een na laatste hoofdstuk is prachtig. Eindelijk een originele invalshoek in een van de Jappenkamp verhalen die vaak opduiken in Nederlandse boeken. En het einde hAd prachtig (subliem zelfs!) kunnen zijn als ze niet... (maar dit vertel ik dan wel onder een verklapper...)
Dussss - Elma's leesadvies voor dit boek. Deel 1 kan je gewoon overslaan. Behalve als je zelf middenin een gebrokenhartig periode zit, dan is het wellicht prettig om mee te zuchten met de schrijfster over hoe verlaaaaaaaaaten je voelt. Ooit heb ik zo'n vergelijkbare leeservaring gehad met een ander boek - 2 keer achter elkaar dwaars doorheen gejankt. Heel therapeutisch. Ziezo, de meeste mensen kunnen zonder zorg meer dan de helft overslaan. Dat schiet op. De rest van het boek is... best aardig. Dat gekeutel met haar broers in Italië. Ach ja, zelf vind ik _3_ broers een beetje veel van het goede, maar als je ze toch hebt dan is het fijn als je op zo'n manier met ze om kan gaan. Maar als je echt leestijd te kort komt en toch een klein beetje mee wil doen met de AKO prijswinnaar - lees dan maar alleen de laatste 2 hoofdstukken. Pakweg 20 pagina's. Da's wel te doen toch? De rest is eigenlijk een beetje zonder van je tijd...
Oja, onder een verklapper ga ik vertellen wat 'fout' is met het
einde... (die _bijna_ briljant was!)
v
e
r
k
l
a
p
p
e
r
Ze had natuurlijk gewoon moeten stoppen met schrijven nadat Pip in de gracht terecht was gekomen. Wat een mooie beeld was dat! Toen ze vrede had met de situatie en krachtig weg zwom van die vreselijke ex. Maar nee, ze ging door en het werd een vreselijke anti-climax met het saaie relas over hoe ze eruit getakeld werd.
Jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten