Eva Luna ~ Isabel Allende

Ik probeer nu wat Zuid Americaans literatuur te verorberen om me
enigszins 'in te lezen' voor mijn reis naar Patagonia. Een beeld van
een werelddeel dat alleen bestaat uit de vage verhalen (briljant maar
vaak toch errug vaaaag) van Chatwin is waarschijnlijk enigszins
eenzijdig. Maar grrls... (diepe zucht hiero) ik hEb gewoon niet zo
veel met ZA schrijvers! Ik heb het Echt Wel geprobeerd. Ooit, door
herhaaldelijk opdringerigheid van Hanneke, heb ik 101 jaar Eenzaamheid
(of ben ik misschien in de war met de Dalmatiërs nu? Was die goede man
misschien toch maar 100 jaar eenzaam?) geprobeerd. En ach, het was
niet onaardig maar na pagina 150 ofzo had ik echt geen enkele zin om
verder te gaan. Er is iets in 'zulke verhalen' die gewoon geen
houvast vinden in mijn hersenen. Ik heb me net geworsteld door Eva
Luna van Isabel Allende. Jawel, helemaal uitgelezen, maar vrijwel
zonder enige plezier. De karakters konden me echt niet boeien. (En
ik vond dat ze de conceptie van Eva gewoon regelrecht gejat had van
Garp!) Al die 'extreme' karakters, maar geen druppel humor te vinden.
Ik kon niet om ze geven. Ik heb een Nederlands vertaling gelezen.
Misschien is de originele Spaans geweldig geschreven maar ik kan het
me amper voorstellen. Maar er zijn Heel Veel Mensen die zeggen dat
zij een Grote Schrijfster is... Het zal wel aan mij liggen. Ik heb
zeker een bekrompen ziel en ben beperkt in wat ik in staat ben om te
kunnen waarderen. Ik heb ook vaak problemen met Frans en
Scandinavische schrijvers. Ik kan de 'toon' maar niet te pakken
krijgen. Ach, jazz muziek zal ik zeker ook nooit 'leren waarderen'.
Misschien moet ik het maar opgeven... Nah, nog niet - ik heb nog een
paar te gaan in mijn queste om wat van de literatuur van daaro naar
binnen te werken.