Ik vond hem wel lekker, dit boekenweekgeschenk. Ik heb eerder 2 boeken van Krabbé gelezen: Het Gouden Ei (meesterlijk verfilmd onder de naam Spoorloos, door hetzelfde regisseur die zo'n verschrikkelijke film maakte van 2 Vrouwen van Mulisch) en, vorige maand pas, tijdens mijn reis, Vertraging. Allebei van die korte boeken vol duistere dreigingen. Net als deze. Heerlijke tussendoortjes schrijft hij. Doet hij ook wel eens aan dikkere boeken? Veel over de problemen van
'gedeelde' kinderen. Ik verbaasde me een beetje over hoe makkelijk Fred zijn 'halve Bram'toegewezen kreeg, aangezien hij niet de vader was en eigenlijk maar een korte relatie had met de moeder. Had hij Bram in die tijd officieel geadopteerd? Blijft een beetje vaag. Maar dit is maar een klein technische punt. Verder geloofde ik wel in de emoties in het verhaal, en dat is natuurlijk wat telt.
elma
--
Misschien had hij geen zin meer om tweemaal per week iemand anders te worden en bleef hij nu voor het gemak steeds een Bram did daar zo'n beetje tussenin zat.
--
overlevingstochten in de Sahara die nog nooit door iemand níet waren overleefd en waarbij je mede-overlevers klaagden over de soep in een restaurant
--
Soms ergerde hij zich aan Brams zuiverheid, zijn gebrek aan slechte smaak.
--
hoe groot de gevaren ook zouden zijn die hem wachtten; aan het grootste gevaar zou hij ontsnappen - confectie.
--
hij de herinneringen aan zijn reis niet wilde laten vervangen door onveranderbare beelden
+++++
Geen opmerkingen:
Een reactie posten