Music and Silence ~ Rose Tremain (2000)

> Waarom heeft niemand deze schrijfster ooit aan mij opgedrongen dan?!
> Want ik kan niet geloven dat er geen grrls zijn die haar al lang
> kennen. Boek ligt al maaaaanden op mijn stapel ooittelezen en ik had
> iedere keer een aardig weerstand ertegen. Waarom? Mwah, historische
> roman, ik heb hier en daar mijn vooroordelen (goh! ;-) en vreesde
> iets.... zoetsappigs? Een hoge Catherine Cookson nivo? Maar ineens
> trok een comment in de blurb van niemand minder dan Patrick Gale
> (alweer een door mij sindskort ontdekte geweldige schrijver) mij over
> de drempel. Hij vergeleek haar boeken met de Gormenghast series.
> (Oja, Jonna, je dvd krijg je terug volgende maand). Ach, vooruit dan,
> ik wilde het wel proberen. (Alsnog had ik mijn twijfels...) Vanaf de
> eerste pagina is het simpelweg alles dat je kunt wensen van een boek.
> Een echt lees-of-ik-schiet geval. Waar het over gaat? Koning
> Christian IV van Denemark. Zijn vrouw (en haar bizaar genoeg
> hilarische SM verhouding met ene Otto). De muzikanten van zijn orkest
> (die uit alle hoeken van Europa komen). Ik ben nu halverwege en
> geniet er enorm van. U hoort nog van mij.
---
boek ligt nu een tijdje op mijn buro, tja, wat wil ik nog meer van
zeggen eigenlijk? Het was gewoon _erg_ lekker! En ik heb ook het
idee (illusie?) dat ik ietsje meer weet van een stukje Deens
geschiedenis.
Citaten? Vooruit dan... eerst eentje voor de muziekgrrlies:
--
Order. That is what we long for, in our innermost souls. An order
that mirrors Plato's Celestial Harmonies: a corrective to the silent
chaos that inhabits every human breast. And music comes nearest to
restoring this to us. Even to a man who has not understood the nature
of his own dilemma: in sublime music, he will discover that his
strivings may be subsumed beneath a woundrous calm and he will feel at
peace.
--
His features - never clean and sharp like his mind - now resemble a
collapsed cake into which misery has been stirred.
--
they converse in Geman, which language Sir Mark has striven to
perfect, liking as he does the way the verb withholds itself from its
own completion until the last moment in almost every sentence, thus
imparting to all linguistic constructions a hanging thread of mystery.
--
even as he believes himself to be embarked incesantly upon one
accumulation after the other, he is in reality at the mercy of
perpetual substraction
--
I am moving on a wire suspended above a chasm: this is how my Life
appears to me. Will the wire break? Will I be cast onto the rocks of
disgrace and misery? Or shall I continue to balance by some miracle
in my world between the sky and the earth?
--
I am drawn to such intense contemplation of the sound - seeming as one
sound, but in reality composed of all our parts - that I am taken to
some other part of myself.
--
I observe that _of their nature_ babies are bound to cause torment to
all around them. [...] The noise they make is infernal. The stench
of them is scarcely to be endured, for they are ever spewing out
strands of pearly vomit or straining till their eyes start from their
heads to produce farmyard motions. Their talk is plain nonsense. At
the least thing they wail and scream. They have no teeth in their
heads, nor any understanding of anything. In short, there is little
in them to engender in me any feeling of Love whatsoever
--
As they part, both men reflect upon all that might have been said in
this recent conversation and yet was not said; and this knowledge of
what so often exists in the silences betwen words both haunts them and
makes them marvel at the teasing complexity of all human discourse.
++++++++++