Island Madness ~ Tim Binding (1998)

Looking in my box of books-to-be-read for something suitable for reading on this weekend I came across this one. The title at least seemed appropriate. It's about the occupation of Guernsey during most of WW2. Interesting and very readable up till now, though now and then the author does make a slip into the most ridiculously sexist sounding language. I'm not quite sure whether he doesn't realise how daft it sounds or if he's consciously mimicking the attitudes of the time he's writing of. But the occasional references to women 'bouncing around on' or 'being ridden by' various officer types jars gratingly with the rest of his writing style. Will write more when I finish it.
---
A week later - here is the bit I wrote for the Boekgrrls:
Guernsey 1943. Een stukje geschiedenis dat ik erg weinig van wist. Nederlands zeggen weleens dat de Britten niet echt weten hoe het was in de oorlog want ze waren niet bezet, maar dit klein stukje van de UK was wel door de Duitsers bezet. Ik heb er best lang over gedaan om dit boek te lezen. Waarom weet ik eigenlijk niet want het was best boeiend; goed geschreven, interessant verhaal. Maar het miste voor mij net dat geheime ingredient dat van een goed boek een geweldig boek kan maken. De karakters kwamen niet echt volledig tot leven. Ik raakte ook af en toe in de war omdat de Duitsers soms genoemd werden bij hun namen en soms bij hun rangen. Ik kon nooit onthouden welke naam nou bij welke rang hoorde. Maar voor iemand die graag over Morele Dillemma's nadenk is dit een ideal boek. De locale vrouwen die naar bed gingen met de Duitsers om aan eten te komen voor hun families, de mensen die voor ze moesten werken/zaken met ze doen. Waren ze allemaal 'fout' of maakte ze gewoon de beste van een slechte situatie? Hoeveel keuzes waren er? De Duitsers die daar eigenlijk niet wilden zijn, die droomde van een rustig leventje zoals de eilanders hadden voor hun komst. Op de gesloten gemeenschap dat een eiland is, zijn alle Grote Vragen op een of ander manier geconcentreerd. De mensen zijn erg op elkaar aangewezen. Een perfect boek om op Guernsey zelf te lezen natuurlijk.
--
his mother used to hold BBC parties once a week. Everyone would bring something, a plate of biscuits, a pot of jam, a rhubarb cake, and they would drink blarkberry-leaf tea listening to their guest of honour, brought out from its hiding place and set down in the centre of the table on a folden linen napkin.
--
Ned studied the photograph. (hier volgt een mooie en gedetailleerde beschrijving van de foto op de kaft. Ik citeer een deel hiervan.)
[...] She strode amongst them like a circus trainer surrounded by her favourite lions.
--
Those he spoke to thought no more of it, for the news of his tragedy had not travelled then. though it seemed to follow him in his wake like the draw of a great ship, churning the settled ground of occupation for the scavengers to wheel about in heady excitement.
--
like the townsfolk pressed against the stone walls, for the slow 3/4 of a mile march up to the sloping cemetery and the eternal view of the sea.
+++++