The Dark Room ~ Rachel Seiffert (2001)

Geschreven door iemand met een duitse vader en een australische
moeder. Over de oorlog (39-45, niet 14-18 deze keer) Eigenlijk is het
3 korte novella's over 3 verschillende mensen.
Eerste verhaal (ca 50 pagina's) over een jongen die opgroeide in
Berlijn vond ik erg mooi geschreven. Ik wilde eigenlijk meer van hem
horen, maar nee, halverwege de 2e verhaal realiseerde ik me dat hij
niet meer terug zou komen. Zijn verhaal eindigde met de einde van de
oorlog.

Het verhaal in het midden, (ca 120pag) over een 12 jaar oud meisje
dat door duitsland reist net na de oorlog met haar jongere broers en
zus nadat haar nazi ouders ogepikt waren door de americanen vond ik
een beetje langdradig. Al die ellenlang beschrijvingen over hoe ze
rivieren moest oversteken en eten zoeken. Ja, heel schrijnend
allemaal, maar voor mij had het makkelijk wat korter gekund. Alsnog,
wat mooi verdraaiïngen van onze 'conventionele' ideeën over wie of wat
goed of slecht is.

Dit thema wordt uitgediept in het derde verhaal (ca 220 pag) over een
duitse man in 1997 die uit wil zoeken precies wat zijn opa deed in de
oorlog. Zijn zoektocht neemt hem naar Bellarus. Fa-sci-ne-rend.

Dit debut roman was genomineerd voor de Booker prize. Ik snap wel
waarom (en ook waarom het niet won - ach, niet dat er vaak enige
logica zit in de keuzen...) Het is erg sober geschreven. Niet
sentimenteel. Niets 'goedpratend'. Over schuld gevoel en
familieliefde. Identiteit en vragen over verantwoordelijkheid. Geen
vrolijk boek, maar ook niet deprimerend. Geen topaanbeveling van mij,
maar zeker interessant en erg leesbaar.
--
(dit stukje gaat over joden doodschieten)

Someone else said it was the thing to do. Even if they didn't order
it, not really order it, they still said it was the thing to do. So
you weren't responsible, you see? And then you did it, even though
they didn't order you to do it. So you did it voluntarily. And that
way, the ones who gave the orders weren't responsible either.
+++++