The Comforters ~ Muriel Spark (1957)

Ik weet dat Femia momenteel op reis is en leest waarschijnlijk niet
mee, maar tijdens het lezen moest ik wel af en toe aan haar denken.
Dit is een boek dat zij zou kunnen waarderen geloof ik. 'Brilliantly
original and fascinating' zei Evelyn Waugh in de blurb. En jawel, ik
spreek hem deze keer zeker niet tegen. Een verhaal dat op eerst
gezicht een wel heel erg ordinaire thriller dreigt te zijn maar de
oplettende lezer ziet gauw genoeg dat er meer bij komt kijken. Veel
meer... het ontvouwt zich tot een heus Post Modern roman (nee, ik weet
ook niet precies wat dat inhoudt, maar toch zou ik zweren dat dit er
zo een is!). De schrijfster reflecteert steeds over het proces van
het schrijven, maar op zo'n subtiel manier (een van de karakters hoort
stemmen die het boek dicteert...) dat de lezer het eerst niet
doorheeft. Wat komt eerst - de stemmen of de gebeurtenissen? Wat is
een schrijver anders dan een karakter in een boek dat iemand anders
aan het schrijven is? (Huh?)

Een boek waarbij het hoe belangrijker is dan het wat, en daarom geef
ik het de ere(bij)titel, Een Femiaboek.

elma
--
her brain was like a Guy Fawkes night, ideas cracking off in all
directions, dark idiot-figures jumping round a fiery junk-heap in the
centre.
--
Parents learn a lot from their children about coping with life. It is
possible for parents to be corrupted or improved by their children.
--
he doesn't say much though he talks a lot.
--
Mrs Hogg had sought in vain for an effectual garment to harness her
tremendous and increasing bosom. She spent more money than she could
afford in the effort; it was like damming up the sea.
--
He reclined as in a hammock of his thoughts, shifting gently back and
forth over the past day
--
Is the world a lunatic asylum then? Are we all courteous maniacs
discreetly making allowances for everyone else's derangement?
++++++++