I think it's been 20 years since my last Weldon. She made the mistake of mixing up the Forth and the Tay Bridges once and I swore I would never read her again. Maar ach, ik word blijkbaar milder met de jaren en toen Big Woman op mijn boekenpad kwam, nam ik het mee. En het was erg lekker, moet ik zeggen. Typisch Weldon, korte hoofdstukken, scherp en duidelijke taal. Het verhaal gaat over het geboorte van een
feministische uitgeverij. Met de levens van de bijbetrokken vrouwen over de volgende 20+ jaren. Ik vond dit boek soms bijna een soort parodie van haar eerdere boeken. Terugkijkend op de roerige 70er jaren met een knipoog.
---
Alice was all mind and very little matter: she was an academic:
asexual, as if too much thought had sucked her body dry.
--
Now she's dead and the person I want to discuss her death with most is her.
(Deze zin vond ik ineens zO tragisch...)
++++
Geen opmerkingen:
Een reactie posten