This book is sO beautifully written. Apart from the running stuff(which plays a part in my life at the moment, but I realise that not everyone will find this subject so fascinating) it's crammed full of history, travel stories, biology, psychology, philosophy. And it's often funny too! What more could anyone want from a book? Well, ok, a couple of photos would have been welcome but never mind, half-way through I had a google and managed to produce some images. So the 2nd half of the book was read with some faces to match the characters I was reading about. That was a bit weird really, as it reads like an exciting novel. Discovering that these people actually exist and can be found online, well, it was a bit like being able to step inside your favourite book. Very special. The writer has a style that can best be described as a cross between that of Bruce Chatwin and Simon Winchester. With a wee touch of... John Irving. Yep, Garp or Owen Meany would have felt quite at home in this book I suspect.I've learned so much whilst reading this book that my head is still spinning with it all. I look at the world differently. Running is the very source of our civilisation. (Ha! Well thEre's a sentence I never thought I'd hear anyone sober say out loud, let alone mE!) People are built to run long distances. We have special ligaments in our necks to keep our heads stable whilst doing so. (Horses and dogs have them too. Apes and pigs don't.) The skills we had to learn during 'runninghunts' (observation, anticipation, planning, empathy, co-operation) form the basis of our culture. Ach I can't summarise it all in 3 sentences, but it is fa-sci-nat-ing stuff! And I haven't even mentioned the scandal (The ScAndal!) of the running shoe industry yet. The fact that all the super-shock-absorbing footwear we all pay silly-money for, actually causes more injury than it prevents.
Chapter 25. Read it and weep.
But these things are mere side issues. The story is essentially about the Tarahumaras in Mexico. A mysterious tribe who run long distances in flapping skirts and sandals, at speeds which the most well-cushioned Nike runners can only dream of . And when they talk long distances they don't mean just measly marathons. No, we're into ultrarunning territory here. 160km. (No, it's not a mistake - 100
miles = 160km. No, really! Running.) They live in a canyon in Mexico which apparantly out-canyons the Grand one in the US. An area where the ruling drugs gangs regularly brutally dispose of police and anyone else they think might interfere with their business there. Few people have ever seen the Tarahumaras run. The writer sets out to find them. After a bloodcurdling journey he succeeds in making contact with some of them and (to cut a long and wonderful story short) the
book builds to a spectacular climax when a race through the mountain paths is organised with the Tarahumaras and a select group of the best (and craziest) ultralopers from the US.
I take all of them with me in my head during my own training routes now. They've become the constantly inspiring voices in my head. I'll never be able to come close to a fraction of their running achievements, but now and then I can share the pure pleasure they get from running. This is a book full of joie de vivre. Surely something everyone can use more of?
++++++++++++++++++++++++
De Geboren Renner.
Vertaald in 2009 door Amy Bais - oorspronkelijke titel: Born to Run.
A Hidden Tribe, Superathletes, and the Greatest Race the World Has
Never Seen.
http://barefootted.com/2009/03/born-to-run-by-christopher-mcdougall.html
Non-fictie. Gaat vooral over hardlopen. Hmm, ik kan bijna horen hoe
de meesten grrlies nu al op de delete knop drukken...
Voor de 3 (2?) die nog lezen, het volgende.
Dit is een absoluut Lees-Of-Ik-Schiet geval!
Het is zO goed geschreven. Behalve hardlopen (waar ik zelf momenteel
mee bezig ben, maar waarvan ik begrijp dat niet iedereen het so
interessant vindt) is het barstens vol met geschiedenis, reisverhalen,
biologie, psychologie, philosophie. En het is ook nog vaak grappig
ook! Wat wil een grrl nog meer? Nou ja, een paar foto's had ik
eigenlijk wel erbij willen hebben, maar niet getreurd, halverwege ben
ik gaan googlen en kon ik wat beelden te voorschijn toveren. De 2e
helft van het boek heb ik dus gelezen met wat koppen erbij van de
karakters waarover ik las. Beetje bizar was dat wel, want het leest
bijna als een spannend roman, en dan te ontdekken dat die mensen echt
zijn en gewoon te vinden zijn op internet - alsof je je favoriete boek
binnen kan wandelen. Heel bijzonder. De schrijver heeft een style
dat op een goed-geslaagde kruising lijkt tussen die van Bruce Chatwin
en Simon Winchester. Met een vleugje... John Irving. Ja, Garp of
Owen Meany had zo mee kunnen rondhuppelen tussen de andere figuren in
dit boek.
Ik heb zo veel geleerd tijdens het lezen, mijn hoofd is er nog vol
van. Ik kijk heel anders naar de wereld. Hardlopen is de bron van
onze beschaving. (Ha, nou dáár is een zin die ik nooit had gedacht om
iemand, laat staan ik zelf, te horen zeggen!) Mensen zijn gebouwd om
lange afstanden hard te lopen, we hebben speciale ligamenten in onze
nekken om onze hoofden stabiel te houden terwijl we dit doen.
(Paarden en honden hebben ze ook, apen en varkens niet.) De
vaardigheden die we leerden tijdens 'hardloopjachten' (observeren,
anticiperen, plannen, inleven, samenwerken) zijn de hoekstenen van
onze civilisatie. Ach, ik kan het allemaal niet samenvatten in 3
zinnen, maar het is echt fa-sci-ne-rend allemaal. En dan heb ik het
nog niet over de schande (SchAnde!) van de hardloopschoen industrie.
Dat die superschokdempende schoenen die wij (hardlopers dan) allemaal
grof geld voor betalen juist meer blessures veroorzaken dan dat ze
voorkomen. Chapter 25. Lees en huiver.
Maar dit zijn bijzaken, het verhaal van het boek gaat over de
Tarahumara's in Mexico. Een mysterieuze stam die lange afstanden
loopt in wapperende rokken en sandalen, op snelheden die de meeste
schokgedempte Nike runners nooit zullen bereiken. En met lange
afstanden hebben we het niet over mieterige marathons. Nee, we
praten nu over ultralopen. 160km. (Ja, u leest het goed - 100
mijl=160km. Hardlopend.) Ze wonen in een kloof in Mexico die
indrukwekkender is dan de Grand Canyon. Een gebied waar de regerende
drugsbendes regelmatig politie (en andere) mensen afslachten. Weinig
mensen hebben de Tarahumara's zien lopen. De schijver gaat naar ze op
zoek. Na een bloedstollende reis lukt het hem om kontakt te maken en
(om een lang en geweldig verhaal kort te maken) het boek bouwt tot een
climax wanneer er een race door de bergen geörganiseerd is met de
Tarahumara's en een selecte groep van de beste (en gekste) ultralopers
van de US.
Ik neem ze tegenwoordig allemaal mee in mijn hoofd tijdens mijn eigen
hardloop routes. Ze zijn inspirerende vrienden geworden. Hun
prestaties zal ik nooit kunnen benaderen, maar ik kan hun puur plezier
in het lopen soms delen. Een boek vol levensvreugde. (En de rest.)
Kunnen we allemaal gebruiken, toch?
elma
die deze titel op de achterkant van haar shirt gaat borduren om te
dragen tijdens de halve marathon in Amsterdam later deze maand. Met
'Read This Book - It Will Change Your (Running) Life' eronder. Een
soort mond-tot-mond reclame maar dan anders...
----
---
Al snel kreeg ik te maken met moord, drugguerrilla's en een eenarmige
man met een kwarkbakje op zijn hoofd.
--
een Willy Wonka wereld van limoengroene poelen en roze kristallen
torens en ondergrondse watervallen
--
Wie wil er tenslotte hartstochtelijker winnen: roofdier of prooi? De
leeuw kan verliezen en de volgende dag opnieuw jagen, maar de antilope
kan maar één vergissing begaan.
--
'Hij ziet eruit als iemand die op een lopende band mt een octopus worstelt'
--
Op het moment dat Juan van de zandweg op het asfalt terechtkwam, boog
hij zijn knieën en verkortte zijn passen, zodat hij alle benodigde
schokdemping creëerde door de op-en-neercompressie van zijn benen.
--
Hoe opgewonden je misschien ook was geworden over de wedstrijd, je zou
er dus nog wel een goed over nadenken of je je leven in handen wilde
geven van een mysteriuze eenling met een valse naam wiens beste
vrienden in grotten woonden en muizen aten, en hem toch wel wat vreemd
vonden.
--
'Ik begin aand deze evenementen altijd met zeer hooggestemde doelen,
alsof ik iets heel bijzonders ga doen. En na een bepaalde punt in de
afbraak van het lichaam worden de doelen naar beneden bijgesteld tot
waar ik nu ben - dat het beste wat ik voor mezelf kan wensen is dat ik
niet overgeef op mijn schoenen.'
--
Elke keer als een kunstvorm zijn passie verliest, als het verzwakt
raakt door intellectuele inteelt en als de belangrijkste beginselen
vervagen tot afgezaagde traditie, verschijnt er op den duur een
radicale groep in de marge die het opblaast en van de grond af aan
opniuew opbouwt. [...] Ze waren arm, werden genegeerd en bevrijd van
alle verwachtingen en remmingen. Ze waren lichaamskunstenaars met het
menselijk uithoudingsvermogen als hun palet.
--
Maar net op het moment dat hij die brug tussen groot potentieel en
verkwist talent leek over te gaan steken, gebeurde er iets heerlijks.
Hij kreeg rugpijn.
--
Veel voet- en knieblessures waar we tegenwoordig last van hebben zijn
eigenlijk het gevolg van het feit dat menen hardlopen op schoenen die
onze voeten in werkelijkheid verzwakken, die ons dwingen overdreven
pronatie toe te passen, en ons knieproblemen geven. Tot 1972, toen de
moderne sportschoen door Nike werd uitgevonden, renden mensen op
schoenen met heel dunne zolen, hadden sterke voeten en kregen veel
minder vaak knieblessures.
--
versleten loopschoenen waarschijnlijk veiliger zijn dan nieuwe. [...]
naarmate schoenen versleten en de schokdempende kussentjes dunner
werden, de loper meer controle over hun voeten kregen.
--
Je voeten in schoenen stoppen is vergelijkbaar met ze in gips zetten
[...] Als ik je been in het gips zet, zie je binnen 6 weken 40 tot 60
% atrofie van de spieren.
--
Elke goed doel begint als een beweging, wordt een handel en eindigt
als een zwendel.
--
Je stopt niet met hardlopen omdat je oud wordt[....] Je wordt oud
omdat je ophoudt met hardlopen.
--
aerobars op hun fiets {eh, dit moet ik dus even opzoeken, wat is een
aerobar ??- ik ken alleen de chocolade versie van Aero...}
--
Als je 's ochtends eerst bladgroente in je maag krijgt, raak je veel
gewicht kwijt {ach ja, zomaar een gratis tip voor je yoyogrrls ;-)}
--
Wij kunnen hardlopen in omstandigheden waarin geen enkel ander dier
dat kan [...] Als een hooglereaar van middelbare leeftijd op een warme
dag langer kan hardlopen dan een hond, moet je je voorstellen wat een
groep gemotiveeerde jager-verzamelaars een oververhitte antilope kan
aandoen.
--
Net als elke ander schone kunst vereist het menselijke duurlopen een
relatie tussen hersens en lichaam waar geen enkel ander schepsel toe
in staat is.
--
Hoe hadden we die sprong gemaakt van basaal overlevingsdenken, zoals
ook andere dieren dat doen, naar waanzinnig gecompliceerde concepten
als logica, humor, deductie, abstracte redenatie en creatieve
fantasie? [...] vaag idee dat de kunst van het volgen van sporen van
dieren de bron van de wetenschap zou kunnen zijn
++++++++
Geen opmerkingen:
Een reactie posten