[BB] The Boy Who Loved Anne Frank ~ Ellen Feldman (2005)

Na het overlijden van Miep Gies dacht ik aan dit boek dat in mijn
nog-te-lezen stapels schuilt sinds ik het mee naar huis heb genomen
van de laatste Grote Boekenbeurs in Utrecht. Vlot geschreven 'wat
als' verhaal over het mogelijk leven van de 'Peter van Daan' uit de
dagboeken, als hij de oorlog overleefd had. Hij is van plan om zijn
hele verleden ver achter hem te laten en een nieuwe leven in de US te
beginnen. Dat lukt hem aardig, totdat het dagboek een bestseller
wordt. Fascinerend verhaal over (van de blurb): "the power of
stories, the meaning of history and the possiblity of coming to terms
with an unbearable burden of memory". Een aanrader. Ik heb ook ineens
zin om het Anne Frank huis weer te bezoeken. Ben daar laatst geweest
bijna precies 20 jaar geleden met mijn vader. Hij was hier op bezoek
kort na de dood van mijn moeder en wilde graag daarnaartoe want hij
had (uiteraard) ooit het boek gelezen. (Hey, ik heb mijn gewoonte om
boeken 'na-te-reizen' niet van een vreemde misschien...)

elma
--
I felt the familiar flash of panic. The house would not be there. In
its place would be smoking ruins.
--
they hustle their children off to sleep, certain they will be there
the next morning.
--
his voice now was elaborately casual.
--
we were so sure we had a future, we were beginning to build a past
--
I could not help glancing around me, though there was nothing illegal
about leaving a book for some bored commuter or curious traveler to
pick up. (ha, eentje voor de bookcrossers! ;-)
--
obscenely full shopping carts.
--
Though I did not understand the words, something in me responded to
the inconsolable cadence, but what soul does not keen to a minor-key
dirge?
--
[she] had announced[...] that the rabbit had died. The words were a
code but I understood them immediately. Every husband [in America]
knew what they meant. I wondered if any of them[...] found it
peculiar that we used the language of death to announce the coming of
life. (heeft iemand anders ooit van dit gehoord? Een rare manier
voor een vrouw om te vertellen dat ze zwanger is. Ik ken het helemaal
niet, maar dan spreek ik ook geen vloeiend Americanese...)
--
An ordinary, garden-variety tattoo, like millions of others. At least
there had been millions of others at one time. These days there were
fewer of them around [...] The fact that others had died with theirs
did not mean I had to live with mine.
--
a cat who had been trained to walk across a stage, and knock over a
saucer of milk, and do any numbr of nifty tricks on command. (Huh?
een kat die je wat kan leren? nee toch?!)
--
"I believe that the worldwide acclaim given her story cannot be
explained unless we recognize in it our wish to forget the gas
chambers and our effort to do so by glorifying the ability to react
into an extremely private, gentle, sensitive world, and there to cling
as much as possible to what have been one's usual daily attitudes and
activities, although surrounded by a mailstrom apt to engulf one at
any moment." (uit 'The Ignored Lesson of Anne Frank' by Bruno
Bettelheim)
--
But he had kept her momory alive. He had burnished it until it shone
like a beacon, or, some were beginning to say, a klieg light blinding
people to the bloodier truths of the past.
+++++

Altijd Verder ~ Dolf Jansen (2007)

Dit mailtje schreef ik voor de boekgrrls op 26 Feb. Op 11 maart ging ik naar een voorstelling gebaseerd op het boek.
Van de blurb: Een mooi levensverhaal op hardloopschoenen.
Dolf schrijft zoals hij praat: lekker vlot en in spreektaal. Daardoor
leest het boek lekker weg.
---
gelukkig las ik de blurb niet eerst, want dit klinkt inderdaad niet
bepaald als iets dat een beetje leeskeurig grrlie vrijwillig zou
willen lezen. Maar in het praktijk viel het erg mee. Ach ja, zijn
moeder is Iers - Ieren kunnen meestal aardig schrijven. Ook
Nederlands-talige Ieren blijkbaar. En iedereen die een passie voor
iets heeft en dat over kan brengen heeft zeker iets te vertellen.
Ik ga niet veel meer over dit boek vertellen want ik verwacht niet dat
veel grrlies bijster geïnteresseerd zijn, maar ik heb er meestal van
genoten. (Af en toe wordt hij wel heel erg sentimenteel over zijn
bloedjes van kinderen, maar ach, ik kon het net aan dan.) Ik kan het
in ieder geval aanraden als kado voor hardlopende vriend(inn)en. (Maar
het is geen leesofikschiet aanbeveling, zoals deze
bijvoorbeeld...http://elmasbooks.blogspot.com/2009/10/born-to-run-christopher-mcdougall-2008.html)
Oja, er is ook een voorstelling gebaseerd op dit boek - speellijst kan
je hier vinden - http://www.dolfjansen.com/

En nu even kijken welke citaten ik hieronder wil bewaren...

elma
---
Mooi moment, altijd, net voor de start, alles is gedaan, alles is
voorbij, alles moet nog beginnen.
--
Lopen, om het lopen, om het voortbewegen, omdat dat is hoe de mens
zich ooit voortbewoog. Zo is de mens gebouwd, so heeft de mens zich
ontwikkeld, zo kwam de mens nog eens ergens.
--
zag ik de Coolsingel, hoorde ik de menigte - een geluid [...] als een
warme welverdiende vocale douche
--
grappen (humor, satire, wat u maar wilt) geen schade doen. Dat satire
er zelfs voor kan zorgen dat je het ergens over hebt, dat humor zelfs
can overbrengen wat je ergens van vindt, waar je aan twijfelt, waar je
kwaad over bent, waar je bang voor bent, wat je bezighoudt.
--
Veel mensen maakten zich druk om dat glijden, om die even wat koude
tenen, om de sneeuw die in hun gezicht prikt, en, nu al, om de modder
in het halletje straks, om het tapijt dat wellicht vies of nat wordt,
om... Er is zoveel om je druk over te maken, als je er maar oog voor
hebt.
Ik niet, ik hol, vlieg, ren erlangs, nergens last van, alleen oog voor
de sneeuw en de echt gladde stukken en... eigenlijk gaat het erg
lekker, zolang je je tempo vasthoudt en geen rare bochten maakt.
--
Zo'n foetus houding, dat lijkt me wel wat, liggend onder de douche.
Eens kijken of dat lukt... En 's kijken of het dan, na 10 minuten
warmwaterherstel, ook nog gaat lukken weer op te staan [...] Het is
een spannend leven, dat van een marathonloper.
(ha! zo lag ik ook in de douche na Urk/Zwolle, nog rechtop staan was
te veel gevraagd - herkenning is altijd zo heerlijk! ;-)
--
er wordt te veel bijgeconsumeerd
--
ik weet in de VS nog niet helemaal zeker wanneer mensen begrijpen dat
ik overwegend heel erg grappig ben
--
Ik heb zelfs nog steeds het plan om een keer de Afsluitdijk te lopen
in plaats van een normale premarathon 32 kilometertraining.
--
(en dan aan het einde citeert hij 'een andere prachtige vrouw' over de
marathon - hij noemt haar niet bij naam maar het zal waarschijnlijk
Paula Radcliffe zijn, of een of andere snelle Kenyaanse ofzo):
It is like life itself. There are good moments and tough moments;
you've got to enjoy the good parts and survive the bad parts. Along
the way, you learn about yourself and how you respond to pressure and
difficulty. you can't know for certain how you will be until you are
faced with the questions. At the toughtest moments in the marathon,
you have to concentrate on staying in the present. Literally, to think
about putting one foot in front of the other.
+++++++++

Vriend van Verdienste ~ Thomas Rosenboom (1985)

Zo, wat een boek! Spannend letterlijk tot het laatste pagina. Raar
eigenlijk, want het is 'gebaseerd op een waargebeurde moordzaak, die
zich in 1961 in Baarn heeft afgespeeld' dus weet je dat er iemand
doodgaat, maar toch is het bijna bloedstollend soms. Ik heb maar de
vaagste kennis van wat er feitelijk gebeurd is in 1961 maar ik geloof
dat Rosenboom de ontknoping op een briljante manier een draai geeft en
dat het niet 'zo' is gegaan. Maar behalve de knap opgevoerde spanning
is het boek ook op veel andere manieren heel goed in elkaar gezet.
Een van de jongens in het verhaal heeft een tamme kraai. Er is
uitvoerig beschreven hoe hij dat beest gevangen houdt en leert om hem
te accepteren als baas. Later wordt hij zelf gevangen gehouden en de
parallelen zijn schrijnend. Ook de klasse verschillen zijn erg
duidelijk in beeld gebracht. De karakters in het verhaal zijn (kort
samengevat) Boefje 1, Boefje 2, Lullo 1 en Lullo 2 (Met dank aan
Jiskafet). En dan is er natuurlijk de tijdsbeeld. (En toch, en toch,
het verhaal heeft ook iets tijdeloos - zou morgen bij wijs van spreken
ook weer kunnen gebeuren ergens...) De tieners (de oudste is 19)
dragen stropdassen. Iets te drinken meenemen voor een feest hield
niet automatisch in dat het alcoholisch was. Fa-sci-ne-rend allemaal.
Als afsluiter laat ik me binnenkort langs Het Huis Waar het Allemaal
Gebeurd Is brengen. Kan ik lekker griezelen terwijl ik naar het
torentje kijk waar Boef 1 een maandlang in zijn eigen stank opgesloten
zat, terwijl zijn tamme kraai af en toe op bezoek kwam via het
raampje. (Ik kan inmiddels geen kraai meer zien zonder te
huiveren...)
--
het torentje met de puntmuts op tekende zich vrijelijk af tegen de
uitdovende, gele lucht.
--
Weet je nog, Dorien, dat ik vroeger altijd van moeder op je rug moest
gaan zitten als je de vloer wreef? Volgens haar werd er dan beter
geboend, met meer kracht, en ik vond het natuurlijk prachtig.
--
een bos van oude herfstschade en wildgroei
--
Alle ontbinding eindigde ten slotte in de helderheid van een schoon skeletje
--
daar werd de dag uitgevlagd met stroken hemelsblauw en geel
--
Niet in staat hem als oorzaak van de honger te zien zou hij hem van
lieverlede vanzelf gaan waarderen als de brenger van het voedsel.
(Stockholm syndroom in een notendop?)
--
terwijl hij zijn hand op zijn schouder lei
('lei'? Is dit een ouderwets/ongebruikelijke versie van 'legde'?)
--
Het is vreemd om te bedenken dat deze overweging van verdediging nog
steeds[...] bepalend is voor de draaiing van welteltrappen
+++++++++